Një muaj më parë i riu nga Servetti festoi ditëlindjen e 18-të me fillimin e tij të parë në Superligën zvicerane. Pasuan edhe dy të tjera. Para se të transferohej në Young Boys të shtunën (20:30), ai rrëfen javët e tij të fundit
Një javë ndonjëherë është e mjaftueshme për të ndryshuar një jetë. Të mërkurën më 16 mars, Valton Behrami festoi ditëlindjen e tetëmbëdhjetë. Për të shumica dhe realitetet e reja të jetës së tij të rritur. Ai nuk e kishte idenë se së shpejti ai do të ishte një lojtar në Superligën zvicerane. Atë ditë, ai ishte thjesht një talent në akademinë Servettiane, i rreshtuar me U18 në fundjavë, në stërvitje me U21 gjatë javës. Dhe pastaj është kjo përputhje e brendshme, e cila nuk synohet të jetë ajo e zbulimit.
Por fati nuk shqetësohet me formalitetet. “Trajneri Geiger ishte atje, sheh anën e majtë të re. Të nesërmen më thirrën për stërvitjen time të parë me ekipin e parë. Unë u integrova menjëherë mirë, nga lojtarët, nga stafi. Dhe më pas, stërvitja e dytë që bëra ishte specifike. Në këto momente normalisht shohim se kush do të jetë në rresht gjatë fundjavës. Dhe unë isha me titullarët. Nuk e kuptova fare: mendova se mund të kishte qenë një gabim”. Duke shikuar prapa, Valton Behrami argëtohet. Sigurisht, nuk kishte asnjë gabim. Ishte ai që do të rreshtohej të dielën, në derbin ndaj Sionit, të fituar 2-1.
Ishte vetëm një muaj më parë. “Gjithçka shkoi super shpejt”, thotë djaloshi që futbollin e filloi në Onex. Duke kaluar nga ekipi ACGF, pastaj Meyrin. Para se të bashkohej me Servette në M15. “Në atë kohë, unë isha sulmues”, shpjegon Valtoni. Dhe më pas, në Servette, trajneri i asaj kohe Bernardo Hernandez më shpjegoi se do të më vinin në krah. Në fillim ishte e ndërlikuar”. Ai gjithashtu duhej të pranonte pushimin e detyruar për shkak të Covid-it, kur po fillonte të mësohej me postin. Dhe më pas, përparimi synohej të ishte i rregullt: asnjëherë i tejkaluar, para këtij dimri, ku e dërguam në M21. “Me topin, gjithmonë kam pasur lehtësi, por më është dashur të përmirësohem shumë në mbrojtje”.
Natyrisht, ai e bëri atë mirë. Deri në përfundimin në Superligë, madje rregullisht, shkruan “Tribune de Geneve”, transmeton portali Shtegu. Nga katër ndeshjet e fundit ai ka luajtur tri (Sion, Cyrih dhe GC), të gjitha si titullar. “Ndeshjen e parë ndjeva presion, pranon ai. Por presion i mirë. Steve Rouiller më ndihmoi shumë. Kam folur shumë me Kastrin (Imerin) kur ishim në hotel një natë më parë. Edhe Jérémy Frick erdhi të më takonte. Dhe më pas, sapo filloi ndeshja, unë isha në të. Në tokë, Vincent Sasso gjithashtu i jep shumë gjilpëra.
Vërejtje që pala nuk ia privon vetes: “Aty ku ndjeva një ndryshim real me atë që dija ishte në intensitetin e gjërave, shpjegon Valtoni. Për shembull, nëse humbisni nga shikimi lojtarin tuaj për dy sekonda, ka mbaruar. Çfarë shpjegon edhe paraqitje të ndryshueshme, por legjitime për një lojtar të moshës së tij. Nuk e fsheh: “Kundër Sionit ishte mirë se nuk erdhën të na merrnin. Kisha një liri në lojë që ishte mirë ta merrja për herë të parë. Nga ana tjetër, ndaj Cyrihut ishte shumë më e komplikuar. Ne ishim gjithmonë një për një, për shkak të sistemit të tyre. Dhe kjo kërkonte më shumë intensitet dhe fokus”. Mësimi në kohë reale.
Nuk mjafton për të nxjerrë shumë përfundime. Valton Behrami sigurisht që do të jetë në skuadër të shtunën, për udhëtimin e Grenat në Wankdorf, ku përballen me Young Boys. Dhe kjo tashmë përfaqëson shumë: “Të them të drejtën, nuk e mendoja fare se mund të luaja profesionalisht në moshën 18-vjeçare, ai është ende i befasuar. Kjo natyrisht ndryshon pak planet e mia të karrierës. Por besoj se futbolli është çështje meritash. Kështu që unë i marr gjërat ashtu siç vijnë”.
Valton Behrami (nuk ka lidhje me Valonin, megjithë afërsinë e emrave të tyre) ende bën xhonglim me shkollën. Oraret e rregulluara, por një CFC do të përfundojë, apriori këtë vit. Para se ndoshta t’i përkushtohej plotësisht futbollit. “Të luash në ekipin e parë është vetëm një hap në një rrugë të gjatë për të realizuar, relativizon ai. Por të qenit në gjendje të luaj për klubin e qytetit tim, më jep shumë krenari dhe lumturi”. I rrituri që ai është bërë është ende një fëmijë që shijon momentin.
