Të afërmit nuk mund të heqin dorë nga pikëllimi për viktimat
Të afërmit përkujtojnë të vdekurit e tyre në një mënyrë shumë të veçantë, me rastin e përvjetorit të sulmit në Vjenë më 2 nëntor 2020. Heronjtëve të dikurshëm, makthet kthehen natën.
Një studente arti, një zejtar i ri, një pronar restoranti kinez dhe shumë i respektuar dhe një grua tjetër vdiqën nga breshri i plumbave në qytetin e Vjenës, pothuajse saktësisht një vit më parë. Sado të ndryshme të jenë historitë e jetës së viktimave, fati i tyre është shumë i ngjashëm. Ata punonin, ishin rrugës për në shtëpi, donin të kalonin një mbrëmje të këndshme përpara bllokimit mbarëkombëtar. Dhe papritmas një xhihadist i armatosur hapi zjarr.
“Përse?”, është pyetja për të cilën të afërmit ende nuk kanë përgjigje. Ata kujtojnë në mënyrë shumë të veçantë të dashurit e tyre që kanë ndërruar jetë në përvjetorin. Ekziston një shprehje që thotë se koha shëron të gjitha plagët. Të gjitha? Jo. Por si ngushëllim mbetet kujtimi dhe siguria që dhimbja qetësohet me kalimin e viteve. Edhe ata kalimtarë dhe dëshmitarë që në atë kohë nuk shikonin nga ana tjetër, por treguan guxim moral dhe ndihmuan, tani janë kapur sërish nga fotot. Dritë blu, gjak kudo.
Për shembull, Osama Abu El Hosna, një refugjat i ri nga Gaza, i shpëtoi jetën një oficeri policie natën e terrorit. Një video prekëse me trëndafila të bardhë bëri xhiron e botës në atë kohë. Tani do të aksesohet sërish në YouTube.
Waldemar S. ishte në detyrë në Bermudadreieck të Vjenës kur filluan të shtënat. Ai i strehoi menjëherë në bodrum të gjithë të ftuarit në “Filozof”. Pavarësisht nëse ishte me mysafirë të rregullt apo me turistë, sulmi ishte ngulitur në kokat e njerëzve. Para përvjetorit, mediat rrethuan lokalin në Bermudadreieck të Vjenës. Është një nga të paktët që është hapur këto ditë – shumë restauratorë janë mbyllur nga trishtimi dhe solidariteti. Për shkak të afërsisë me të ftuarit, Waldemar S. është gjithashtu i njohur me kalvarin e tyre: “Sigurim, rehabilitim. Askush nuk donte të paguante”, tha 30-vjeçari.
Disa të ftuar u qëlluan, një prej tyre u plagos rëndë. Sipas kamarierit, vetëm organizatat bamirëse ofruan “mbështetje të vërtetë të viktimave”. Edhe plagët mendore kanë qenë një barrë e rëndë që nga mbrëmja, shkruan gazeta “Krone”, transmeton portali Shtegu. Një i njohur i Waldemar për pak u qëllua nga terroristi. “Deri tani ka qenë e vështirë për të të futej në lokal”. Filozofia e Waldemar është të shikohet përpara: “Ne përpiqemi të përcjellim një qëndrim pozitiv ndaj jetës. Mbështetja e njëri-tjetrit është një çështje e natyrshme për ne”.
Sipas tij, nuk ka një koncept të qëndrueshëm të sigurisë – kështu ishte edhe në mbrëmje. “Deri më tani nuk kemi vërejtur ndonjë ndryshim real. Baret janë mbushur sërish dhe këtu nuk ka polici. Përshkallëzimi mund të ndodhë gjithmonë në mes të Schwedenplatz, dhe një prani e vogël në mbrëmje nuk do të dëmtonte”.
“Paraja nuk na e ngjallë djalin”
Një vit pas dramës, prindërit e Nexhip V. (21), të vrarë me plumb në zemër, janë ende të shkatërruar. “Ata ndjehen të zhgënjyer nga qeveria, sepse deri më sot nuk janë kujdesur për ta”, thotë avokati i tyre Mathias Burger, duke përmbledhur dëshpërimin dhe zemërimin e të dyve. “Askush nuk u sigurua që këta të afërm të merrnin ndihmë profesionale nga psikiatër apo psikologë”, denoncoi politikën kushëriri i nënës. Kjo është edhe arsyeja që çifti dhe vëllai i viktimës së vrasjes ranë, si të thuash në një greminë të thellë.
“E ëma e Nexhipit është e tronditur shpirtësrisht. Përveç kësaj, bashkëshorti i saj, i cili deri atëherë kishte qenë një montues jashtëzakonisht i besueshëm, u pushua nga puna sepse ai, ashtu si vëllai i vogël i Nexhipit, tani po vuan nga përqendrimi i dobët”, thotë i afërmi, për këtë arsye këta tre të afërm nuk kanë dashur të flasin me askend në përvjetorin e terrorit. Familja shqiptare u shkëput nga bota e jashtme në banesën e tyre në Korneuburg (Austri e Poshtme).
Deri më tani ata kanë marrë 1 500 euro nga një shoqatë bamirëse. Prindërit në asnjë mënyrë nuk satisfaksionohen me dëmshpërblimin e dhimbjes dhe vuajtjes, “sepse kjo nuk e ngjallë djalin tonë”. Me sa duket ata shpresonin për më shumë mbështetje nga shteti austriak, veçanërisht në anën këshilluese dhe ndihmëse. Dhe babai dhe nëna janë gjithashtu pak të mërzitur, sepse gurin përkujtimor në vendin e krimit në zemër të Vjenës e shohin shumë banal: “Nuk janë gdhendur as emrat e viktimave”.
Prindi familjar, Chen Zhi B., drejtonte një restorant të njohur aziatik në Franz-Josefs-Kai. Atentatori hyri me forcë në restorant dhe qëlloi 47-vjeçarin në restorant para se ai të mund të eliminohej nga policia pak kohë më vonë. Edhe një vit pas tragjedisë, nuk kalon asnjë ditë që të afërmit në Vjenë dhe larg atdheut në Kinë, të mos mendojnë për Chen. Edhe anëtarët e komunitetit kinez në Austri po përpiqen të japin ngushëllim dhe tani po mendojnë veçanërisht për mikun e tyre të ndjerë.
