Kokëfortësia dhe vendosmëria: sa e dinë vërtet ndryshimin midis këtyre dy termave? Teorikisht, të gjithë besojnë se kokëfortësia është një e metë dhe vendosmëria është një dhunti, por nëse shikojmë më tej, zbulojmë se të dy fjalët përdoren sikur të ishin sinonime. Të jesh kokëfortë (ose i vendosur) do të thotë të jesh i sigurt në vetvete, të fortë, njerëz që kanë synime të qarta për t’i arritur me çdo kusht. Nga ky këndvështrim ka pak ndryshim, përveç një fakti: rezultatet e marra. Ata që janë të vendosur zakonisht marrin atë që duan, ata që janë kokëfortë jo: pse? E thjeshtë: kokëfortësia është bijë e egos së vetëdijshme, vendosmëria lind në botën e brendshme, në të pavetëdijshmen, domethënë vjen nga truri i lashtë, nga pjesa më autentike e të gjithëve ne.
Nuk ka rëndësi objektivi, por rruga drejt tij
Një shembull praktik ndihmon për të sqaruar ndryshimin e madh që ndan dy qëndrimet mendore. Le të imagjinojmë dy njerëz në rrëzë të një mali për t’u ngjitur. Kokëfortët do të kenë parasysh majën që duhet arritur dhe vetëm kaq. Personi që ka vendosmëri do të shohë rrugën që duhet të marrë: ai e di që në fund të rrugës do të arrijë majën, por do të shijojë çdo moment të rrugës, pa u shqetësuar shumë për “objektivin”. Kur të ndjejë lodhjen e parë, njeriu kokëfortë do të shikojë përsëri majën, të cilën do ta shohë gjithmonë si shumë të largët dhe brenda vetes do të fillojë të pendohet për zgjedhjen e bërë. Por ai është vërtet kokëfortë dhe për këtë arsye as që do ta mendojë idenë e heqjes dorë, sepse do të përjetohej si një dështim. “Ke vendosur të ngjitesh, tani bëje, sado që të të kushtojë”: ky është mendimi që formohet brenda tij. Kështu, çdo kënaqësi zhduket, përpjekja bëhet protagoniste dhe edhe sikur të arrinte në majë, ndoshta nuk do ta shijonte as pamjen.
Vendosmëri do të thotë qartësi dhe pasion
Personi i vendosur, kur të hasë të njëjtat vështirësi, do të shikojë përreth dhe do të thotë me vete: “Sigurisht që është e lodhshme të ngjitesh lart, por sa bukur është të jesh këtu, ecja në mal më bën të ndihem shumë mirë. Kush e di se çfarë do të mund të shohësh më lart?” Një qëndrim i butë dhe fleksibël do t’i lejojë personit të vendosur të gjejë brenda vetes forcën e aftë për ta çuar përpara pa u lidhur me ndonjë detyrim. Kur të arrijë majën, panorama do ta shpërblejë me bollëk. Siç shihet nga historia e treguar, të njëjtën përvojë e kanë jetuar në mënyra diametralisht të kundërta dy protagonistët, kokëfortët dhe ata me vendosmëri.
Kokëfortësia rëndohet nga besimet e ngurta, nga modelet e jashtme, nga një ide thelbësisht pesimiste e ekzistencës. Vendosmëria është fleksibël, dhe pikërisht për shkak të këtij fleksibiliteti të brendshëm, na bën të aftë për të kapërcyer vështirësitë dhe ngjarjet e papritura. Mund të thuhet se kokëfortësia i ngjan çimentos, vendosmëria i ngjan ujit: e para është vetëm në dukje më e fortë…
