TIRANË, 2 janar /ATSH/ Skenografia e skenës së Festivalit Folklorik Kombëtar Shqiptar në Gjirokastër 2023 është projektuar nga arkitektja spanjolle Ines Esnal. Një ngjarje e njohur si më e rëndësishmja e trashëgimisë kulturore shqiptare, shkruan në një artikull revista spanjolle “Metalocus”.
Ambienti ndodhet mbi një lugë shkëmbore brenda kalasë historike të kështjellës së Gjirokastrës që ka pamje nga qyteti dhe ofron pamje të mrekullueshme të luginës së lumit Drin.
Artistja dhe arkitektja Inés Esnal ka zhvilluar edhe më parë shumë instalime të mëdha, si instalacioni Corolla, në Denver, Kolorado, Shtetet e Bashkuara të Amerikës.
Skenografia e propozuar nga Inés Esnal u frymëzua nga traditat e pasura të prodhimit të qilimave.
Mbështetja për këtë skenë përdor një strukturë para ekzistuese nga Festivali origjinal i vitit 1968, duke përfshirë një hemisferë çeliku me diametër 8 m dhe kolona të pavarura pas saj që dikur ishin pjesë integrale e skenografisë origjinale.
“Si deformime në një tezgjah gjigant, disa breza fijesh me ngjyra kalojnë të mbështetura midis kolonave, strukturës së harkuar dhe kupolës, duke u kryqëzuar në mënyrë simetrike për të formuar një qemer tekstili të lehtë dhe të gjallë”, tha Esnal.
Mbulesa e litarit midis kolonave dhe zonës kryesore të performancës e shtrin skenën përmes një ambulatori që lehtëson një tranzicion të qetë në prapaskenë.
Ky propozim i dyanshëm jo vetëm që përcakton hapësirën e skenës, por edhe prapaskenën, ku kërcimtarët dhe muzikantët mund të shohin një imazh që vjen, që transformohet sipas lëvizjeve dhe dritës ndërsa lëvizin, ashtu si spektatorët mund të vëzhgojnë mjedise të ndryshme në varësi të pozicionit të tyre përballë skenës.
Instalacioni shërben si peizazh për skenën e Festivalit Folklorik Kombëtar Shqiptar në Gjirokastër 2023, i njohur si eventi më i rëndësishëm i trashëgimisë kulturore shqiptare.
I vendosur në një lugë shkëmbore brenda kalasë historike të Kalasë së Gjirokastrës, me pamje nga qyteti dhe pamjet e mrekullueshme të luginës së lumit Drin, objekti është frymëzuar nga traditat e pasura të qilimave.
Tonet e kuqe i bëjnë nder ngjyrave tradicionale të qilimave dhe zakoneve rajonale, duke krijuar një kontrast të fortë me peizazhin.
Shiritat e sipërm të gjatë, të cilët shndërrohen në tendë, janë monokromatikë, ndërsa në pjesën e poshtme, më të dendur, një përzierje ngjyrash është thurur në modele gjeometrike tradicionale.
Përshkueshmëria e instalimit, e cila lejon që drita të filtrohet përmes litarëve, rrit ndërveprimin dinamik midis skenës dhe prapaskenës, duke krijuar një përvojë vizuale gjithëpërfshirëse që ndryshon gjatë gjithë ditës.
Në dritën e ditës, instalimi ndërthuret në mënyrë të përkryer me peizazhin, duke paraqitur një prani të lëngshme dhe harmonike. //a.i/
