Dirë më parë, Bullgaria shpalli një ditë zie kombëtare në kujtim të 46 viktimave të zjarrit të autobusit maqedonas. A do të pajtojë kjo dhimbje e përbashkët Sofjen dhe Shkupin, të përfshirë në një grindje të errët historike? Kështu parashtron pyetjen gazeta “Courrier International”
Ajo e mërkurë e 24 nëntorit nuk ishte një ditë si të tjerat në Bullgari. Në radion kombëtare, si në kanalet kryesore televizive, mbretëronte një atmosferë serioze dhe solemne, e shoqëruar nga një muzikë e trishtë dhe depërtuese. Në vend të transmetimeve të zakonshme, njoftimet zyrtare përkujtonin se vendi është në zi kombëtare: zi e përbashkët me Republikën e Maqedonisë së Veriut, dekretuar nga qeveria pas aksidentit tragjik të autobusit, në të cilin humbën jetën 45 persona (46, sipas Shkupit); dymbëdhjetë prej tyre ishin fëmijë, disa bile shumë të vegjël.
Sipas agjencive të lajmeve, ky ishte aksidenti më vdekjeprurës i autobusëve në Europë në dhjetë vitet e fundit. Viktimat, kryesisht shtetas maqedonas me origjinë shqiptare, po ktheheshin nga një udhëtim turistik në Stamboll, kur autobusi i tyre mori flakë në një autostradë në perëndim të Sofjes, duke u përplasur me pengesën e përplasjes, transmeton portali Shtegu. Dëshmitarët e paktë (aksidenti ndodhi rreth orës 02:00) flasin për skena tmerri dhe flakë zjarri. Shtatë të mbijetuar, të ulur në pjesën e pasme të autobusit, arritën të thyejnë xhamin e pasmë dhe të dalin nga ky autobus. Ata u shtruan në një spital në Sofje me mavijosje të lehta, por në një gjendje psikologjike që mjekët e cilësojnë si “të rëndë”.
Të bashkuar në fatkeqësi
Në Bullgari zija është e dyfishtë: Një ditë para këtij aksidenti tragjik, një tjetër tragjedi ndodhi në një shtëpi të moshuarish në veri të vendit, në qytetin e vogël Royak, pranë Varnës. Një zjarr, i cili shpërtheu gjatë natës, atje vrau 9 banorë, duke ndezur një debat të ashpër për kushtet e pritjes dhe sigurisë në objekte të tilla në vend. “Gjatë këshillimit të ministrave vendosëm që 24 Nëntori të shpallet ditë zie kombëtare”, sqaroi kryeministri.
