Një person po vdes nga uria çdo 30 sekonda në Afrikën Lindore dhe është thatësira më e keqe që nga viti 1984.
Ndryshimet klimatike janë parë gjashtë vite radhazi, pa një sezon me shi. Një gazetar i “The Mirror”, ka bërë një udhëtim në Afrikë, ku ka rrëfyer eksperiencën e tij dhe vuajtjet që njerëzit përballeshin çdo ditë.
“Në fshatin e vogël Lomirok takova Loripu Kiru, i cili humbi vajzën e tij 14-vjeçare Nateen dhe vëllain e tij 62-vjeçar Eglan nga uria. Pranë tij ishte dhe një shok i cili kishte humbur dy gratë dhe katër të tjerë të afërm. Ndërsa bisedonim, një grua e moshuar m’u afrua për të thënë se po mban zi për vdekjen e nipit të saj shtatëvjeçar. Ai vdiq muajin e kaluar më 3 mars, nëna dhe babai i djalit vdiqën për shkak të thatësirës vitin e kaluar”, ka thënë gazetari.
Richard Blewitt, drejtor ekzekutiv i ndërkombëtarëve për Kryqin e Kuq Britanik, tha: Kriza ushqimore në Afrikë është një emergjencë katastrofike, vdekjeprurëse në një shkallë që nuk e kemi parë në historinë e fundit. Për momentin, më shumë se 140 milionë njerëz, po luftojnë pa ushqimin që u nevojitet për të mbijetuar.
Kombet e Bashkuara ende nuk e kanë shpallur zyrtarisht zinë e bukës. Por të gjithë në terren e dinë se është një situatë e paprecedentë dhe së shpejti nevojiten veprime të dëshpëruara për të shpëtuar jetë shpejt. Historitë e këtyre fshatarëve nuk janë të pazakonta. Çdo person ka një të ngjashme për të treguar.
Fshati Lomirok nuk ekzistonte tre vjet më parë. U krijua pasi njerëzit u larguan nga zona edhe më të këqija dhe u vendosën përkohësisht këtu, i vetmi vend që mund ta quajnë shtëpi.
Në një fshat aty pranë, një nënë vë në djep fëmijën e saj të kequshqyer rëndë, duke mos ditur nëse ai do të ketë forcë për të mbijetuar.
Në kasollen ngjitur me baltë, një grua 90-vjeçare, ka mbetur pothuajse e verbër nga një sëmundje e shkaktuar nga uji i ndotur.
“Çdo person me të cilin folëm tha të njëjtën gjë: “Kjo është thatësira më e keqe ndonjëherë”. Ata iu lutën botës që të ngrihej dhe të merrte parasysh gjendjen e tyre”, shkruan gazetari i “The Mirror”.
Loripo, 57 vjeç, tha me zë të ulët: Kam humbur gjashtë anëtarë të familjes sime, përfshirë vajzën time të dashur Nateen. Ajo ishte vetëm 14 vjeç. Më pas ai përsërit ngadalë moshën e saj: Vetëm 14 vjeç.
Ai shtoi: Ajo është varrosur larg, por unë nuk mund ta vizitoj varrin e saj pasi më është dashur të largohem shumë kilometra larg vetëm për të mbijetuar. Vdiq edhe vëllai im Eglan, ai ishte 62 vjeç. Të dy vdiqën sepse nuk kishin mjaft për të ngrënë. Kjo thatësirë dhe zi buke e kanë shkatërruar familjen time. Si mund të ndodhë kjo në botën e sotme?
Miku i tij Jackson Namulen, 54 vjeç, humbi dy gratë e tij, gjë që lejohet sipas kulturës Kenia. Echankan, 46 dhe Kobie, 49 vjeçe, të dyja vdiqën brenda tre muajsh nga njëra-tjetra.
Ekibo Ndot, 67 vjeç, humbi nipin e saj shtatëvjeçar Lorot vetëm shtatë javë më parë më 3 mars.
“Ai vdiq nga uria. Ai ishte një djalë i mrekullueshëm që i pëlqente të shkonte në shkollë, por ishte i kequshqyer dhe thjesht nuk ngopej sa duhet. Të gjithëve na mungon vërtet ai”, tha ajo e trishtuar.
Është një humbje veçanërisht tragjike për Ekibo, e cila humbi vajzën dhe dhëndrin e saj si pasojë e thatësirës. Ajo vdiq nga uria dhe ai u vra ndërsa u përpoq të mbronte bagëtinë e mbetur të familjes së tij.
Lopët dhe dhitë janë bërë kaq të vlefshme tani, saqë bandat e armatosura, u zënë pritë barinjve dhe fermerëve duke i qëlluar për t’u vjedhur kafshët.
Ngrohja globale ka shkaktuar probleme katastrofike në të gjithë rajonin. Në Kenia, qeveria ka ngritur Autoritetin Kombëtar të Menaxhimit të Thatësirës për të provuar dhe ndihmuar.
Joyce Kimutai, krye meteorologe në Departamentin Meteorologjik të Kenias, tha: “Ndryshimet klimatike shkaktuan reshjet e ulëta në rajon. Ndryshimet klimatike e kanë bërë thatësirën të jashtëzakonshme.
Fatkeqësisht, vdekja është bërë një pjesë krejtësisht normale e jetës, tani Doris Lengala është ‘Infermierja përgjegjëse’ e Dispanserisë Nauneri dhe trajton 2000 njerëz.
Top Channel
