Makina e golit zikaltër është rikthyer në të gjithë shkëlqimin e saj, duke lënë pas një rënie që zgjati vetëm disa ditë. Suksesi i jashtëzakonshëm në stadiumin “U-Power” konsolidon rekordin e kampionatit të një Interi, i cili shënon gola në çdo mënyrë dhe me një ritëm shumë më të lartë se çdo rival. Gjithsej 49 gola, 20 më shumë se Juventusi i vendit të dytë, me një mesatare 2.5 golash për ndeshje.
A
NDRYSHIME DHE PAPARASHIKUESHMËRI –
Këta janë vetëm numrat më goditës të filozofisë dhe stilit të lojës që Inzagi i dha Interit të tij. Pjesa më e madhe e potencialit sulmues të zikaltërve qëndron në dhuntinë e një Lautaro Martinezi tashmë të klasit botëror. Këtë e dëshmojnë 20 golat e arritur deri tani, nga të cilat 18 në po aq ndeshje kampionati. Por, përtej talentit të “demit”, ekziston një orkestër e tërë e aftë për ta lartësuar dhe për ta shoqëruar me solo po aq efektive. Kjo dëshmohet nga fakti se gjithsej 13 lojtarë kanë shënuar tashmë që nga fillimi i sezonit, nga të cilët dy kanë arritur shifra dyshifrore (Lautaro dhe Çalhanoglu) dhe një i tretë është gati të arrijë atje (Thram me 9 gola në të gjithë kompeticionet).
Shumëllojshmëria e golashënuesve shoqërohet me atë të asistuesve, tashmë 11 që nga fillimi i sezonit duke nisur nga specialisti Turam, i cili u ka shërbyer 7 herë shokëve të tij. Në krahasim me sezonin e kaluar mesatarja e driblimeve të tentuara dhe të suksesshme është rritur ndjeshëm, duke u rritur nga 3.8 në 5.95, ashtu si sasia e goditjeve (7 për ndeshje), dëshmi e një loje më të paparashikueshme.
GJERËSIA DHE STILI –
Të dhënat e “Opta”-s përshkruajnë një ekip shumë të shkurtër, mesatarisht të përmbajtur në më pak se 34 metra dhe të mësuar për të zhvilluar lojën në gjerësi që mbulon të gjithë perimetrin e fushës, gjithashtu me saktësi të lartë në qarkullimin e topit. 62% e lojërave totale të prodhuara nga zikaltrit në fakt janë zhvilluar në korsitë anësore, ndërsa efektiviteti deri më tani ka qenë i barabartë me 83%. Ajo e Inzagit është një lojë që zhvillohet me ritme të larta, që kërkon intensitet dhe lëvizje të vazhdueshme dhe që përfshin pjesëmarrjen e të ashtuquajturave krahë mbrojtës në fazën sulmuese. Futjet e tyre u shtohen atyre të krahëve dhe numrat që lidhen me nisjet pozitive tregojnë se si ata janë qendror në ndërtimin e shumë veprimeve sulmuese. Në krye të listës, së bashku me gjeneratorin e lojës “par excellence” të makinerisë zikaltër, Çalhanoglun, në fakt është Bastoni, me 80 vertikalizime pozitive ashtu si turku, ndërsa Darmian është praktikisht në të njëjtat nivele me Barelën dhe Mikhitarianin me 38 të suksesshme.
ELEMENTET KRYESORE –
Goditje, driblime, krosime, vertikalizimet, kundërsulme, pasimet e gjata: në këtë sezon të zikaltërve ka pak nga gjithçka. Armët më të çmuara (dhe më të rrezikshme) të këtij Interi janë padyshim dy: e para, më e dukshme, është “TuLa”, të aftë për të shënuar 26 gola dhe për të dhënë 14 asiste në këtë kampionat, e dyta është ndjenja dhe pjesëmarrja e treshes së mesfushës. Pothuajse të gjitha lëvizjet sulmuese kalojnë nga Barela, Çalhanoglu dhe Mikhitarian. Çalhanoglu u shndërrua në dirigjentin e përsosur: i pari për sa i përket rasteve të krijuara (33, dyfishi i “demit), pasimeve të suksesshme (1155), vertikalizimeve pozitive (80) , dhe i treti në gjuajtje pas dy sulmuesve titullarë.
POTENCIALI –
Pavarësisht sulmit më të mirë të turneut, aktualisht duke shënuar për 28 javë radhazi (duke marrë parasysh edhe fundin e sezonit të kaluar), përqindja e shënimit zikaltër ka qenë 20% deri më tani, një tregues i potencialit ofensiv ende të pashprehur të Interit. Mjafton të thuhet se që kur Inzagi është ulur në stol, rastet e krijuara për ndeshje kanë qenë vetëm pak herë një numër jo dyshifror dhe sigurisht që ai që krijon më shumë mund të shënojë më shumë. Kur numrat thonë që Interi mund të bëjë më mirë se kaq, kundërshtarët vetëm mund të imagjinojnë atë që i pret, nëse Inzagi merr maksimumin nga skuadra e tij
PANORAMASPORT.AL
