Më 2 maj, myslimanët e devotshëm festojnë festën e Bajramit në fund të muajit të agjërimit, Ramazanit. Veçanërisht këtë vit, Abdulkerim Sadiku nga Emmenbrücke i Zvicrës mezi pret këtë ngjarje
Teologu mysliman nga Maqedonia e Veriut, Abdulkerim Sadiku (53) ulet para mihrabit përballë Mekës dhe reciton vargje nga Kurani në arabisht. Jemi në xhaminë boshnjake në Emmenbrücke. Është salla më e madhe e lutjeve në Zvicrën Qendrore, e mbuluar me mozaikë të mrekullueshëm dhe e pajisur me një llambadar të madh.
Në ditët dhe javët e fundit, imami Sadiku ka qenë pothuajse çdo ditë këtu për të recituar pjesë të gjata nga Kurani me imamin boshnjak. Një nga traditat e rëndësishme të Islamit është se i gjithë Kurani lexohet gjatë muajit të agjërimit, Ramazanit.
Për myslimanët e devotshëm, Ramazani është muaji i shenjtë në kalendarin e festave islame. “Për mua është shumë i rëndësishëm edhe Ramazani”, shpjegon Adulkerim Sadiku. “Për ne, kjo kohë, në të cilën nuk hamë e pimë nga lindja e diellit deri në perëndim të diellit, por as nuk pimë duhan apo nuk bëjmë marrëdhënie intime, është momenti kryesor i vitit”. Për të, kuptimi i agjërimit ka një komponent fizik dhe mendor në të njëjtën kohë.
Imami Sadiku është i bindur. Gjatë Ramazanit, nata bëhet ditë – dhe kjo është ajo që e karakterizon muajin e shenjtë: përmbysja e rutinës së zakonshme të jetës së përditshme dhe përpjekja për të krijuar diçka si kushte parajsore duke u përqendruar në mes të jetës. Prandaj Abdulkerim Sadiku, këto ditë ngrihet në orën katër për të ngrënë një mëngjes të vogël para agimit dhe më pas e fal namazin ritual të sabahut pak para katër e gjysmë.
Pas errësirës, vijon rituali festiv i mbrëmjes me familjen: Pas agjërimit të përditshëm, të quajtur iftar, së pari kalohet një tas me hurma. Të gjithë përtypin ngadalë dhe lajnë me ujë frutin, të cilin profeti Muhamed dikur e hante. Gjithçka ndodh ngadalë sepse stomaku merr diçka për të bërë për herë të parë pas disa orësh. Uji – pija e parë e ditës – është gjithashtu një bekim, shkruan “Oltner Taggblat”.
Më pas vjen një tas supë dhe në fund një darkë festive, e cila zakonisht hahet në prani të të ftuarve. Sepse gjatë Ramazanit, përvoja e komunitetit dhe mikpritjes është e një rëndësie të veçantë. Ramazani ka të bëjë me reflektimin mbi besimin e dikujt nga njëra anë, por edhe me kultivimin e ndërgjegjshëm të përkushtimit shoqëror dhe solidaritetit me njerëzit që duhet të kenë uri në mënyrë të pavullnetshme.
Muaji i agjërimit të Ramazanit përfundon me dhënien e lëmoshës për të varfërit në Zvicër dhe në mbarë botën si dhe me festën tradicionale të prishjes së agjërimit, e cila në komunitetin mysliman quhet “id al-fitr” ose “bajram” festë e sheqerit). Këtë vit festa festohet më 2 maj – edhe për imam Sadikun kjo është një ngjarje e pazakontë sepse sivjet fillimi i kësaj feste të bukur përkon me ditëlindjen e tij për herë të parë. “Kjo është arsyeja pse unë mund të festoj edhe dy herë Bajramin këtë herë, që është sigurisht absolutisht unike”.
Abdulkerim Sadiku mund të kujtojë një karrierë të pazakontë profesionale: ai punoi si imam në xhaminë shqiptare në Emmenbrücke për 15 vjet. Më pas ai vendosi të përfundojë kursin “CAS Religious Care in a Migration Context” në Universitetin e Bernës, transmeton portali Shtegu. Ai ishte teologu i parë mysliman në Zvicrën Qendrore që mori kualifikimin përkatës shtesë për punën e tij si pastor dhe ndërmjetës.
Sot punon në Lucern si ndërmjetësues spitali dhe burgu, në burgun e grave në Dielsdorf dhe gjithashtu vepron si ndërmjetës në situata krize. “Më motivon shumë kur mund të ndihmoj njerëzit dhe të jem pranë tyre në situata të vështira”, thotë imam Sadiku, i cili rolin e ri e merr me shumë entuziazëm.
Me këtë qëndrim bazë, ai gjithashtu përpiqet të përballojë sfidat e ndryshme në punën e tij si ndërmjetës – për shembull kur përpiqet të ndërmjetësojë në konfliktet familjare midis brezave të ndryshëm.
