Lufta e ndezur në Gaza, në vendlindjen e Jezu Krishtit bie mjerimi

Me afrimin e Krishtlindjeve, qyteti në Bregun Perëndimor të pushtuar nga Izraeli duhet të ishte i mbushur me vizitorë. Por këtë vit, qyteti është pothuajse i shkretë.

Udhëheqësit lokalë morën vendimin muajin e kaluar për të pakësuar festimet në solidaritet me popullin palestinez, ndërsa luftimet e ashpra u zhvilluan midis Izraelit dhe Hamasit në Rripin e shkatërruar të Gazës.

Më shumë se 20,000 palestinezë janë vrarë gjatë ofensivës ajrore dhe tokësore të Izraelit, sipas Ministrisë së Shëndetësisë të kontrolluar nga Hamasi në Gaza dhe gati 85% e popullsisë totale të Rripit është zhvendosur.

Lufta u ndez nga sulmi terrorist i Hamasit më 7 tetor në jug të Izraelit, në të cilin u vranë të paktën 1200 njerëz dhe më shumë se 240 të tjerë u morën peng.

Në Betlehem ka rënë ndjenjë mjerimi i cili është qyteti i nderuar nga të krishterët si vendlindja e Jezu Krishtit.

Janë hequr dekorimet që dikur zbukuronin lagjet. Paradat dhe festimet fetare janë anuluar. Në qendër të qytetit, pema e madhe tradicionale e Krishtlindjes e Sheshit Manger mungon dukshëm.

Udhëtimi në Betlehem, rreth tetë kilometra në jug të Jeruzalemit, nuk është zakonisht një udhëtim i lehtë. Barriera e Bregut Perëndimor e ndërtuar nga Izraeli kufizon lëvizjen, ashtu si edhe pikat e ndryshme të kontrollit që çojnë brenda dhe jashtë qytetit. Është përkeqësuar vetëm që nga sulmi i pacipë i Hamasit.

Që nga 7 tetori, Izraeli ka kufizuar lëvizjen në Betlehem dhe qytete të tjera palestineze në Bregun Perëndimor, me pika kontrolli ushtarake që lejojnë hyrjen dhe daljen, duke ndikuar tek palestinezët që përpiqen të shkojnë në punë.

Territori i pushtuar ka përjetuar gjithashtu një rritje të dhunës, me të paktën 300 palestinezë të vrarë në sulmet izraelite, sipas ministrisë palestineze të shëndetësisë.

“Djali im më pyeti pse nuk ka pemë të Krishtlindjeve këtë vit, nuk di si ta shpjegoj”, thotë Ali Thabet për CNN.

Ai dhe familja e tij jetojnë në Al Shaëaëra, një fshat palestinez afër Betlehemit, dhe vizitojnë çdo Krishtlindje sepse sipas tij marrëdhënia me vëllezërit krishterë është një marrëdhënie e fortë.

Ai shpjegon: Ne bashkohemi me ta në festimet e tyre dhe ata gjithashtu na bashkohen në festimet tona. Por sezoni i festave të këtij viti është shumë i keq.

Duke ecur nëpër rrugët me kalldrëm, ndikimi i konfliktit është i dukshëm. Bizneset po përballeshin me një periudhë të ngjeshur festive pasi vuajtën nga vështirësitë dhe kufizimet e udhëtimit të pandemisë së koronavirusit. Por pa turmat e zakonshme të turistëve dhe besimtarëve, shumë nga hotelet, dyqanet dhe restorantet janë mbyllur.

Ekonomia e Betlehemit varet nga pelegrinët dhe turizmi, shpjegon pronari i dyqanit të gjeneratës së tretë, Rony Tabash, i cili qëndron jashtë dyqanit të tij në pritje të klientëve që nuk do të mbërrijnë kurrë.

Suveniret dhe gdhendjet e ndërlikuara të drurit të ullirit të skenës së lindjes së Krishtit ulen në rafte duke mbledhur pluhur. Dyqani i Tabashit është një nga të paktat që mbetet i hapur, nga dëshira për të mbështetur artizanët e aftë që prodhojnë me delikatesë mallin e tij.

Tabash e sjell babanë e tij me vete në dyqan çdo ditë për ta nxjerrë nga shtëpia. Gjyshi i tij e hapi dyqanin në vitin 1927 dhe ky vend, së bashku me sheshin dhe kishën e tij të famshme, janë bërë pjesë e zemrës së tyre.

“Nuk i kemi parë kurrë Krishtlindjet si kjo,” vazhdon ai. “Që prej tre muajsh, sinqerisht, nuk kemi asnjë shitje. Nuk dua ta mbaj babanë në shtëpi. Nuk dua të heq dorë nga shpresa.”

Edhe  Kisha e Lindjes, e cila u bë vendi i parë i Trashëgimisë Botërore në territoret palestineze në vitin 2012, është kryesisht bosh. Në një vit normal, krijoheshin radhë kilometrike jashtë, me pelegrinët që prisnin me durim të hynin në shpellën e tij, që konsiderohet që nga shekulli II si vendndodhja e saktë e lindjes së Krishtit. Një yll argjendi me 14 cepa i vendosur në dyshemenë e mermerit shënon vendin e saktë ku thuhet se ka lindur Jezusi.

 “Nuk e kam parë kurrë kështu”, thotë At Spiridon Sammour, një prift ortodoks grek në Kishën e Lindjes.

“Krishtlindja është gëzim, dashuri dhe paqe. Nuk kemi paqe. Nuk kemi gëzim”, thotë ai. “Është jashtë duarve tona, dhe ne lutemi për udhëheqësit që do të marrin vendimet në të gjithë botën tek Zoti që t’i ndihmojë ata, t’u japë atyre dritën e tij për të bërë paqe këtu dhe në mbarë botën”.