“Në luginë kam imagjinuar se do të ngjitem në Hajla, do të ulem i qetë në prehrin e Nënës Natyrë, do të shikoj malet me sy lope dhe do të kem shumë kohë. Por, asnjëra nga këto nuk ndodhi. E kisha shkëmbyer jetën time të përditshme me dikë tjetër, një jetë në provë në lartësi, ballë për ballë me një shkretëtirë që ishte shumë e madhe për kapacitetin tim”
Jörg Martin Dauscher kishte hequr dorë nga vendbanimi në Gjermani dhe kishte kaluar verën dhe vjeshtën e vitit 2020 në Shqipërinë e Jugut, ku kishte marrë një shtëpi me qira afatgjatë. “Në fakt unë doja të qëndroja, por më pas viza ime skadoi dhe nuk u zgjat pavarësisht aplikimit tim. Ndaj, për të mos rrezikuar një gjobë të lartë, më duhej të largohesha nga vendi shpejt, shumë shpejt për të marrë një fluturim të lirë nga Tirana“. Për shkak të pandemisë së koronavirusit, Greqia dhe Mali i Zi e mbajtën kufirin rreptësisht të mbyllur, në mënyrë që lindja, pra Kosova apo Maqedonia, u ofruan si rrugëdalje. “Nga atje do të vazhdoja të udhëtoja për në Gjermani pa asnjë problem: Rezervova një biletë autobusi për ditën tjetër dhe një fluturim për dy javë më vonë. Kështu në mbrëmje arrita në stacionin e autobusëve në Prizren, qyteti i dytë më i madh në Kosovë”.
Pas një bisede me mikun e tij Edisin pyetjes: “Çfarë kërkon në Gjermani, rri në jug!” – lindo ideja për të qëndruar gjatë dimrit. “Epo, nëse izolohesh, të lutem bëje siç duhet, mendova. Dhe nëse ka tërheqje mes katër mureve dhe përqendrim në gjërat thelbësore, atëherë (…) atje, (…) ku nuk ka mbetur asgjë, ku reduktimi i kontaktit ndodh vetvetiu: në natyrë, në male, në Kosovë!”. Kështu që ai pranon ofertën e një miku për t’u zhvendosur në një kasolle të vetmuar malore në një lartësi prej 2 000 metrash.
“Doja të shkoja atje, pikërisht në këtë shkretëtirë që doja, pavarësisht kostos! Isha i emocionuar dhe imagjinoja se si do të jetë atje lart. Në të njëjtën kohë, e gjithë kjo nuk më dukej shumë e sigurt. Ndodhi shumë shpejt, dhe përveç kësaj, më duhej ta pranoja, kjo kasolle ishte jashtë zonës sime të rehatisë, shumë jashtë”.
E kyçni gjeneratorin 100 metra larg kasolles, lexoni gjurmët e kafshëve – kjo është diçka që të sapoardhurit në kasolle e mësojnë shpejt. Por çfarë nuk dyshohet: reshjet e vazhdueshme të borës do ta ndërpresin atë nga gjithçka. Kjo do të thotë të mos ketë kontakt me botën e jashtme, si dhe të mos plotësohet ushqimi.
Dhe kështu bëhet realitet ajo që e ka paralajmëruar shoku i tij Edisi: “Kujdes, në fund do të shkruani diçka për Kosovën”. Dhe kështu tregon për Bjeshkët e Nemuna – Për dikë që kishte rënë borë dhe harroi të frikësohej gjatë javëve në kasolle.
Jörg Martin Dauscher lindi në Mittelfranken, jetoi në Berlin për një kohë të gjatë dhe atje punoi si tregtar vere. Më pas, ai ai vendosi një valixhe në shpinë dhe u largua nga qyteti. Që atëherë ai ka qenë në Gjeorgji, ku jetoi për disa muaj në fshatrat malore, dhe në Shqipëri, të cilën ai e udhëtoi gjerësisht. Dauscher i do malet dhe detin, ai është një alpinist i pasionuar dhe punon si autor dhe gazetar dhe, nëse lind nevoja, edhe si barista, kuzhinier ose sommelier. Tani pjesën më të madhe të vitit e kalon si i huaj: në Gjeorgji, në Shqipëri apo në Greqi. Ai beson se të gjithë duhet të kenë të paktën një vend të dytë, nëse jo një të tretin dhe një të katërtin.
Verfluchte Berge. Von einem, der eingeschneit wurde und das Fürchten verlernte
DuMont Reiseverlag
248 faqe
Çmimi:
16,95 € (D)
18.50 (A)
23.90 (CH)
ISBN: 978-3-7701-9190-1
