Është e vështirë të mos dëshirosh fitoren në të gjitha përpjekjet e tua kur bota duket kaq konkurruese dhe e pamëshirshme, veçanërisht nëse je një djalë që rritesh me ato vlera. Një djalë u rrit në një mjedis të ngjashëm, ku fitorja ishte gjithçka që vlerësohej dhe ai dëshironte të kishte sukses. Djali ishte i zoti në gara vrapimi, ndaj i thirri të gjithë në fshatrat e zonës për një garë. Një grup i madh njerëzish erdhën për të parë këtë ngjarje emocionuese!
Djali ishte stërvitur shumë për këtë garë. Ai vrapoi mes djemve më të fortë nga të gjitha fshatrat dhe dukej garë shumë e fortë në vijën e finishit, por djali i ri doli fitimtar! Turma u lumturua teksa ngriti me gëzim pankartat që e lavdëronin. Djali e pëlqeu shumë vëmendjen. E bënte të ndihej i lumtur dhe vital.
Kishte disa lloje garash, sprint, distanca të gjata, stafeta etj. Djali ishte i pamposhtur në të gjitha garat në të cilat garonte. Turma e donte edhe më shumë pas çdo fitoreje; e duartrokiste me ngazëllim. Djali ndihej shumë krenar për arritjet e tij.
Por mes turmës ishte një plak i mençur, i cili nuk dukej i impresionuar nga arritjet e djalit sa pjesa tjetër. Teksa djali mendoi se të gjitha garat për atë ditë kishin mbaruar, plaku thirri nga turma: “Ka mbetur edhe një garë, më e rëndësishmja”. Djali fillimisht u befasua nga gara shtesë, por ai qe i bindur se mund të fitonte çdo garë.
Plaku solli dy konkurrentë të rinj përballë djalit, një burrë të verbër dhe një plakë të brishtë. “Çfarë lloj gare është kjo? Unë mund ta fitoj lehtësisht”, u shpreh djali. “Eshtë më e rëndësishmja,” tha plaku. Kështu, djali vrapoi në garë pasi e dinte se do të fitonte edhe këtë herë. Kur djali kaloi vijën e finishit, i verbëri ishte ende në fillim dhe plaka sapo kishte filluar të lëvizte. Djali ishte triumfues dhe ngriti duart në ekstazë pas fitores, kur vuri re se turma nuk brohoriste. Për habinë e tij, turma ishte shumë e heshtur. Askush nuk duartrokiste apo brohoriste për fitoren e tij. Djali u trondit. Kështu, ai e pyeti plakun se çfarë kishte ndodhur. Plaku tha: “Le ta fillojmë përsëri garën, por të tre përfundoni bashkë këtë herë.”
Djali vrapoi përsëri, por ai këtë herë ndihmoi dhe e udhëzoi të verbërin, e mbështeti plakën dhe eci së bashku me të këtë herë. Më në fund, të tre kaluan vijën e finishit së bashku. Turma brohoriste dhe duartrokiste, më e zhurmshme se çdo herë tjetër. Djali ishte i hutuar. Për kë është duke brohoritur turma? Të tre e përfunduan garën së bashku. Djali pyeti plakun: “Kush është fituesi i kësaj gare? Për kë brohoret turma?”
Plaku i mençur vuri duart rreth shpatullave të djalit dhe u përgjigj: “Djalë, ti ke fituar në këtë garë shumë më tepër se çdo garë tjetër që ke vrapuar ndonjëherë, dhe në këtë garë, turma nuk brohoriti për asnjë fitues”.
Morali:
Për çfarë po vraponi në jetën tuaj? Dëshironi sukses? A është fitorja dimensioni i vetëm për ju në jetën tuaj? A është veprimi juaj vetëm për të fituar mbi të gjithë?
Në fund të jetës tënde, nuk është e rëndësishme nëse e fitove garën, por me kë vrapove? A ishin ata më të dobët, më të plakur apo të pafavorizuar? I ndihmuat ata të arrinin në vijën e finishit, apo thjesht mendove veç për fitoret e tua? Sepse jeta nuk është e gjitha për të fituar, por për të ecur së bashku dhe për të ndihmuar të tjerët që janë më pak me fat se ne.
