Në mars të vitit 2019, e moshuara e sëmurë mendore Margrit P. vrau Iliasin e vogël (7) kur ai po kthehej nga shkolla në shtëpi. Pas tre vitesh, vrasësja e ktheu çështjen në gjykatë, duke kërkuar lirimin e saj. Gjykata vendosi: Ndaj të moshuarës do të merret masa e kujdestarisë
Më 21 mars 2019, pensionistja zvicerane Margrit P. (78) e kishte goditur me thikë vogëlushin Ilias (7). Në mes të Bazelit. Në mes të ditës. Dhe për asnjë arsye të dukshme.
Në shkallë të parë, e moshuara u dënua me kujdestari, por ajo u ankua, ashtu si edhe prindërit e Iliasit, Samire Mahmuti (28) dhe Valon Mahmuti (35). Të martën dy palët janë takuar sërish para Gjykatës Penale në Bazel.
Margrit P. kërkoi të lirohej. Familja Mahmuti ishte e shqetësuar për marrjen e kompensimit dhe satisfaksionit të duhur, siç shpjegoi avokati i tyre Artan Sadiku për “Blick” para gjykimit: “Gjykata hodhi poshtë të gjitha pretendimet me arsyetimin se e akuzuara nuk kishte pasuri. Kjo është një tallje!’ Avokati Sadiku ngriti një padi për detyrimin shtetëror vetëm javën e kaluar, pak para skadimit të afatit të parashkrimit.
“Ata kanë një logjikë që kishte kuptim vetëm në çmendurinë e tyre”
Plani i P. për t’u larguar nga salla e gjyqit me një vendim të pafajshëm nuk funksionoi. Ankesa hidhet poshtë. Vrasësja e moshuar është në arrest. Gjykata e konsideron të kryer veprën penale të vrasjes. P. duhet të paguajë 12 000 franga si dëmshpërblim dhe kompensim prej 120 000 frangash. Kështu ankesa e familjes së viktimës u miratua pjesërisht.
Në vendim, gjykatësi i tha vrasëses: “Ti the se ishte një akt në afekt. Ne nuk u pajtuam me këtë. Vrasja është veçanërisht e paskrupullt dhe e dënueshme. Kjo është e vërtetë për aktin e tmerrshëm dhe të planifikuar që ti ke kryer”. P. u solli vuajtje prindërve të djalit dhe gjithashtu shoqërisë në tërësi. Ajo e kishte planifikuar këtë akt, do të ishte gati dy ditë para vrasjes. “Ti ke një logjikë që kishte kuptim vetëm në çmendurinë tënde. Ishte akti i një gruaje të sëmurë”.
Sjellja e saj tregon se e pandehura ende nuk e sheh fajin e saj: buzëqesh në bisedë me avokatin e saj mbrojtës, duket e qetë dhe herë pas here thuajse e habitur që tani i bëjnë kaq shumë pyetje. “Jam mirë deri tani”, thotë ajo duke folur me zë të lartë dhe qartë.
Në burg punon për të plotësuar pak paratë e xhepit: “Më pëlqen të punoj me ndërprerje”. Ajo nuk ka probleme me të burgosurit e tjerë. Pyetja e shkurtër gjithashtu e bën të qartë: vrasësja e fëmijës refuzon çdo formë terapie. “Jo, nuk kam nevojë për këtë. Nuk kam nevojë për psikoterapi”, shpjegon ajo duke ngritur supet, transmeton portali Shtegu. Dhe: Në fund të fundit, ajo kishte dekada të tëra që ishte raportuar përsëri në shtet dhe as askush nuk e kishte ndihmuar.
Sfondi: P. ka vuajtur prej dekadash nga një “mani e dyshimtë” dhe ka bërë një luftë të vogël me autoritetet që nga vitet 1970, ndër të tjera për shkak të një koleksioni pullash. Para aktit, për dy dekada ajo kishte kërcënuar me letra me “vrasje për vetëmbrojtje”. Para seancës para Gjykatës së Apelit të Bazelit, në sallën e pritjes së gjykatës ka pasur një takim me prindërit e viktimës. Nëna e Iliasit, Samirja, qau me hidhërim në shikimin e fëmijëvrasëses – e akuzuara ua nguli sytë të afërmve me një vështrim të fiksuar.
A mund ta kishin parandaluar autoritetet krimin? Sepse: vrasësja Margrit P. shpalli aktin e saj disa herë. Edhe policia e kishte në radar pensionisten. Siç treguan kërkimet e Blick në atë kohë, zyrtarët u shfaqën disa herë në derën e Margrit P. Me sa duket askush nuk e kishte marrë me mend se pensionistja do të zbatonte edhe fantazitë e saj – përndryshe ajo do të ishte mbyllur si masë paraprake.
Pas vrasjes së nxënësit të shkollës fillore, i cili po kthehej nga shkolla në shtëpi në momentin e krimit, ngatërrestarja u dërgoi një mesazh disa personave në të cilën e pranonte krimin. Më pas ajo u paraqit para prokurorit publik të Bazelit.
Iliasi jo vetëm që la pas prindërit, por edhe tre vëllezër e motra: Rejan (8 muajsh), Inas (pothuajse 2) dhe Anuar (5). Ky i fundit mund të kujtojë edhe vëllain e tij të madh. “Sa herë që binte zilja, ai mendonte se do të vinte Iliasi. Por Iliasi nuk erdhi kurrë. Ai nuk do të vijë më kurrë”, tha nëna Samire në prag të seancës gjyqësore në një intervistë për “Blick”.
Çifti nuk ka dashur ende të flasë me Anuarin e vogël për vrasjen e vëllait të tij. Por kjo doli e pamundur: “Sigurisht që fëmijët flasin në lagje dhe e bëjnë shumë drejtpërdrejt”, thotë Samire Mahmuti. Vetë pesëvjeçari thotë: “Iliasi është në parajsë” dhe tregon lart. Ai e kupton: vëllai i tij i madh është zhdukur.
Familja Mahmuti e kishte të vështirë të kthehej në gjykatë. ‘Por ne do ta bëjmë. Është edhe drejtësia për ne”, thotë Valoni.
