Gazetari shqiptar për migracionin në Suedi: “Nuk ka zgjidhje për të rinjtë”

by admin
Spread the love

Gazetari shqiptar në Suedi, Diamant Salihu u largua nga Kosova në vitin 1991. Ai merret me problemet në lagjet e banuara me emigrantë në Suedi

Gazeta “Tageszeitung” ka intervistuar Diamantin, ndërsa shkrimi është përshtatur nga portali Shtegu.

Tageszeitung: Z. Salihu, ju keni ikur nga Kosova me familjen në vitin 1991 kur keni qenë shtatë vjeç. Si e përjetuat mbërritjen në Suedi?

Diamond Salihu: Përparësia ime ishte se në atë zonë të përzier shkoja në shkollë. Kishte shumë fëmijë suedezë dhe disa që kishin prejardhje të huaj. Unë dhe motra ime e mësuam shpejt suedishten, kështu që për ne ishte e lehtë të vendoseshim. Mund të ketë qenë e vështirë për prindërit, por të mitë ishin me fat: ata kishin një lloj udhërrëfyesi, një mik suedez. Nils na ftoi në shtëpinë e tij dhe ne e ftuam në shtëpinë tonë. Krijoi një lidhje që ishte vendimtare për prindërit e mi.

Suedia aktualisht po diskuton “lagje të ekspozuara” në të cilat shumë njerëz jetojnë në varfëri relative dhe pa perspektivë, shumica prej tyre me prejardhje emigrantësh. Çfarë ka ndodhur që nga momenti i mbërritjes suaj?

Aty ku unë u rrita, familjet mund të ishin larguar gradualisht. Më pas, emigrantët e rinj shpërnguleshin shpesh te të afërmit ose të njohurit. Kjo ka krijuar zona ku ata nuk mund të ndërveprojnë më me prindër etnik suedezë, sepse nuk ka më.

Cilat janë pasojat?

Kur njerëzit shpërngulen në një lagje të tillë dhe nuk flasin as suedisht, ata izolohen edhe më shumë. Për shembull, ata nuk e kuptojnë se si funksionojnë autoritetet. Kjo ka shumë pasoja. Fëmijët mund t’i trembin prindërit e tyre duke thënë: ‘Këtu në Suedi fëmijët mund të bëjnë çfarë të duan. Nëse më ndëshkoni, autoritetet mund të më largojnë nga ju`. Kjo është në të vërtetë ajo nga e cila kanë frikë shumë prindër.

Çfarë do të thotë kjo për fëmijët?

Ata rriten në një shoqëri në të cilën shumë nga prindërit e tyre nuk kanë mundur të vendoseshin. Në të njëjtën kohë, fëmijët në shoqërinë shumicë suedeze përballen me mosbesim të madh, për shembull në lidhje me fenë ose pamjen e tyre. Ata përfundojnë në një gjendje të ndërmjetme. Në bisedat që kam pasur, shumë kanë raportuar se në të vërtetë nuk përkasin askund.

A vlen kjo edhe për anëtarët e bandave armiqësore që janë përfshirë në përleshje vdekjeprurëse që nga viti 2015? Një problem i madh në Suedi.
Po. Të rinjtë që i bashkohen një mjedisi shkatërrues po kërkojnë gjithashtu një identitet. Ky “identitet gangster” bëhet pjesë e përkatësisë së tyre, sipas fjalëve: “Unë dhe miqtë e mi, jemi rritur në të njëjtën zonë, e dimë se çfarë kemi kaluar, le të bëjmë më të mirën dhe të fitojmë pak para. “Ata shohin një mundësi në tregtinë e drogës, nga e cila lindin shumë konflikte.

Çfarë masash duhet të ndërmarrë qeveria?

Në të njëjtën kohë, shumë. Duhet të ndryshohet tregu i banesave – duket sikur pritet në radhë për dekada për një apartament në qendër të qytetit. Duhet lehtësuar komunikimi i shërbimeve sociale me autoritetet e tjera. Duhet të ketë mbështetje më të mirë për nënat evetmuara në këto fusha. Me këtë problem kompleks, duhet të punohet me zgjidhje individuale.

Pse deri më tani nuk ka pasur një strategji të suksesshme ?

Të gjithë janë dakord se diçka duhet bërë. Por nuk ka asnjë marrëveshje se si konkretisht dhe kolektivisht të zgjidhen problemet . Debati për të po shndërrohet në një betejë politike, me shumë njerëz që flasin për të njëjtën gjë.

Para zgjedhjeve, socialdemokratët qeverisës u shprehën në favor të një rregulloreje sipas së cilës të paktën 50 për qind e njerëzve me “prejardhje nordike” duhet të jetojnë në një zonë banimi – një ide e kritikuar si raciste.

Kjo është pikërisht ajo që dua të them: kritikohet – por askush nuk paraqet një zgjidhje që përmirëson diçka për këtë brez të rinjsh në lagje.

You may also like