Nxënësit gjermanë nuk dorëzohen! Nxënësit e klasës 9b të Shkollës August-Bebel në Zschopau shpresojnë në kthimin e shoqes së tyre të deportuar të klasës Argjentina dhe ia kanë dërguar detyrat e saj të shtëpisë në Serbi për gati tre vjet
Nxënësit e klasës 9b po qëndrojnë përpara një godine të parafabrikuar në Zschopau, Saksoni. “Nuk dorëzohemi” dhe “Na mungon shumë” shkruhet në posterat që mbajnë të rinjtë në shkollën August.Bebel.
Rreth 900 kilometra larg, ish-shoqja e saj e klasës Argjentina (15) qëndron e ulur me prindërit e saj në një apartament social në periferi të kryeqytetit serb, Beograd.
Pothuajse dy vjet më parë – në janar 2020 – vajza e lindur në Gjermani u deportua në Serbi me prindërit e saj. Që atëherë, nxënësit dhe prindërit e tyre në Saksoni kanë luftuar për të dëbuarit.
Në fillim të mijëvjeçarit, Minire (50) dhe Jefkai B. (60) erdhën në Gjermani si refugjatë lufte nga Kosova. Çifti u transferuan në Saksoni dhe u integruan. Nëna punonte si pastruese e përhershme. Nuk kishte asgjë për të cilën ata ishin fajtorë. Argjentina lindi dhe vazhdoi shkollën në Zschopau.
Deri më 18 janar 2020: Në mbrëmje punonjësit e zyrës së emigracionit qëndruan në derën e banesës. Të tre anëtarët e familjes duhej të paketonin – secili u lejua të merrte me vete një valixhe prej 20 kilogramësh. Avioni shkoi në Beograd. Pse u soll familja në Serbi? Mbetet e paqarte! Një gjë është e sigurt: Këtu familja jeton pa letra, pa kontakte shoqërore, pa perspektivë!
Ky moment – që ishte aq dramatik dhe i rëndësishëm për familjen e Argjentinës – e bashkoi klasën 9b. Nxënësja Finja (14): “Ne u bëmë një ekip i vërtetë për herë të parë në ditët tona të shkollës”. Nxënësit boshatisën arkat e klasës dhe dhuruan 250 eurot për familjen e Argjentinës. Klasa mblodhi rroba dhe sende shtëpiake, prindërit blenë mobilje dhe organizuan një transport me kamion të sendeve për në Beograd.
Por nuk ishin vetëm ndihmat materiale: prej dy vitesh shokët e klasës u dërgojnë çdo ditë detyrat e shtëpisë nga celularët e tyre.
Sepse Argjentina nuk shkon në shkollë në Serbi. Nuk ka më shkollë të detyrueshme për 15-vjeçarët. Përveç kësaj, ajo nuk e flet gjuhën, informon portali Shtegu. Por ajo bën detyrat e shkollës gjermane. Në lidhje me BamS-in, ajo thotë në telefon: “Në të shkuarën ndonjëherë nuk më pëlqente të shkoja në shkollë. Por tani më mungon shumë”. Argjentina dëshiron të qëndrojë me shkollën dhe shpreson që të kthehet në Gjermani dhe të mësojë këtu punën e saj të ëndrrave si infermiere geriatrike.
Sa e justifikuar është kjo shpresë për rikthim? Në përgjigje të një kërkese të BamS, departamenti i çështjeve rregullatore të zyrës së qarkut Erzgebirgskreis raportoi: “Familja në fjalë ishte e detyruar me forcë të largohej nga vendi që nga viti 2014 për shkak të kërcënimit të dëbimit nga BAMF. Nuk kishte arsye për tolerim”.
Këshilli Sakson i Refugjatëve kritikoi: “Familja nuk duhej të dëbohej. Ajo ishte e ankoruar fort në Republikën Federale dhe e rrënjosur në shoqëri”.
Një gjë është e sigurt: nxënësit dhe prindërit e 9b nuk do të dorëzohen. Nëna Vicky Sandig (49): “Ne vazhdojmë të luftojmë! Do të angazhojmë një avokat”.
Dhe kjo duhet të nxisë edhe guximin: mësuesja e klasës ka premtuar se vendi i Argjentinës do të mbetet i lirë derisa të kthehet.
